Training Mindfulness in de dialoog
Mindfulness is een wetenschappelijk onderzochte methode die via ademhalings- en aandachtsoefeningen focust op het verminderen van pijn & stress en het vergroten van rust bij het individu.
Elke woensdagavond van 19u30 tot 22u.
Start: 3 oktober 2018
of
Start: 4 oktober 2018
30 lessen: € 1050 (mogelijkheid om in drie delen te betalen)
Na het basisjaar kan je verder oefenen in zelfbewustzijn, meditatief schouwen en dynamische dialoog.
Donderdagavond 20u-22u30 (om de 14 dagen) vanaf donderdag 1 oktober 2018
of
vrijdagvoormiddag 9u30-12u (om de 14 dagen) vanaf vrijdag 5 oktober 2018
- “Ik zie de dingen helderder en mijn gedachten zijn rustiger. Ik kan de andere horen zonder interpretaties en zonder het gevoel me te moeten verdedigen.”
- “Ik verdwijn minder in de emoties van de ander”
- “We leren, dankzij de groep, hoe verschillend mensen kunnen reageren op een bepaalde situatie. We leren luisteren zonder vooroordelen.”
- Evaluatie cursusIn het eerste deel richtten we de focus op zaken buiten ons, in het tweede deel van de cursus maakten we de beweging naar binnen en het heeft me toen veel moeite gekost om enerzijds de chaos, het verdriet, de boosheid en de wrok die ik daar tegenkwam te ontmoeten. Vaak begon ik al te huilen nog voor we aan de basisoefening begonnen hier, thuis in mijn eentje kon ik zelden de rust vinden binnenin om aan de basisoefening te beginnen.Ik merkte dat ik er moeite mee had naar mezelf te luisteren, meer dan met luisteren naar anderen. Mezelf en mijn eigen overtuiging opzij zetten valt me niet zo zwaar als het over anderen gaat, als het over mij gaat, wil ik voortdurend bijsturen in negatieve zin en mijn bijdrage aan gesprekken e.d. stel ik later in vraag.Toch heb ik het gevoel dat ik in bepaalde situaties al vaak een basisoefeningetje toepas en dat ook al heel lang doe; in crisissituaties heb ik eerder de neiging te verstillen dan te reageren, even te voelen wat ik te zeggen of te doen heb in plaats van er iets uit te gooien… en het is dus “maar” zaak die kwaliteit te ontwikkelen en er bewuster mee om te gaan.In de loop van de eerste twee blokken leerde ik hoe langer hoe meer om de chaos binnenin toe te laten, me er niet tegen te verzetten, en ik stelde vast dat de chaos me niet overspoelde en omver gooide, maar dat die er gewoon was en nog is bij momenten…Buiten mezelf heb ik dit schooljaar de “leegte” toegelaten, mijn vrije tijd heb ik niet opgevuld met allerlei cursussen en activiteiten, maar ik legde me toe op deze cursus en de dagelijkse huishoudelijke taken en genoot van de “lege” momenten, die aanvankelijk heel leeg waren: liggen op de sofa als een hoopje ellende, uitgeput en moe…Door weinig activiteit en drukte op te zoeken, kon ik de chaos ook echt toelaten.Ik ontdekte dat het niet zozeer woede is wat ik jarenlang voelde maar een immens grote angst, en door dat te ontdekken en te erkennen is de angst langzaam maar zeker aan het wegebben.Het laatste blok heb ik ook sterk buiten deze lessen ervaren: rustig en open in dialoog gaanstond er bovenaan het eerste kopietje dat we kregen en dat heb ik dit trimester gedaan.Ik ontdekte dat luisteren een eigenschap is van mezelf, bijna een vanzelfsprekendheid om mijn volle aandacht te geven als iemand die vraagt of nodig heeft, maar dat dit werkt als een geschenk voor de ander is iets wat ik pas door deze cursus begin te ontdekken. In een oefening met A. waarbij zij spreker en ik luisteraar was, voelde ik dat heel sterk: voor A.leek het heel nieuw en heerlijk om 100% de aandacht te krijgen en voor mij was het heel nieuw en heerlijk om aan te voelen hoe dit (wat voor mij op een vrij natuurlijke manier en vanzelf gebeurt) een geschenk is dat ik geef.Ook heb ik ervaren dat mijn woorden en de manier waarop ik mijn boodschap breng heel intens kunnen werken: hier merkte ik dat A.-M.begon te stralen en blij werd, omdat ik straalde en blij was terwijl ik mijn verhaal vertelde. En omdat ik dat zo duidelijk hier heb gevoeld, ben ik me ook elders duidelijk meer bewust van de kracht van mijn woorden.Door dat buiten de cursus ook te ervaren en te proeven, kom ik meer tot echte dialoog: niet alleen het luisteren en aandacht geven is belangrijk, ook de aandacht vragen en ervan genieten mag!De afgelopen weken kom ik voortdurend tegen hoe het voelt als iemand mijn aandacht als een geschenk ervaart, hoe het voelt als iemand getroffen wordt door mijn woorden… Hoe anderen deze kwaliteiten in mij meer op waarde schatten dan ik de afgelopen jaren heb durven zien: de uitspraak van mijn broer die zich bezorgd afvraagt of mijn werk mij wel genoeg brengt en me dus tot meer in staat acht, was een verrassing…. Geneviève die daarop zei dat mijn zelfbeeld totaal niet klopt, en ook niet hoe ik denk dat anderen over mij denken, bracht een tsunami binnenin teweeg.Ik heb het gevoel dat ik door dit alles meer mijn plaats durf op te eisen, meer mijn mening naar voor durf te schuiven, en daardoor voor mezelf meer ruimte maak om mijn creativiteit te ontplooien:* Ik neem een verdrietige vriendin bij de hand en laat haar zien – tegen een vloedgolf van mensen in die haar in een slachtofferrol proberen te duwen en haar door welmenende uitspraken eigenlijk vernederen- hoe ze alleen haar eigen gevoelens maar kan zien en de kracht van haar liefde kan ontdekken door die gevoelens te aanvaarden, daardoor uit de slachtofferrol kan kruipen en krachtig zelf de touwtjes in handen kan nemen… en zij krabbelde overeind door mijn woorden;* ik volg mijn eigen ideeën met de kleding voor het toneel en krijg verrassend veel lovende kritieken;* ik schrijf een toespraak, doe de speech zelf (in het bijzijn van…) en verschillende mensen zoeken me op om te zeggen hoezeer ze werden getroffen door mijn woorden en door de durf om moeilijke zaken te benoemen…De waardering en de lof die me worden toegezwaaid, verrassen me maar maken me ook warm en blij, en ik kan dat alles meer aanvaarden: ja, ik doe goeie dingen! Anderen genieten er duidelijk van, ik kan en mag daar ook van genieten!Waar sta ik?
Op mijn eigen plaats, nog een beetje wankel af en toe en onzeker, maar ik sta er! Het is de moeite waard om de komende maanden, jaren te blijven oefenen om daar te blijven staan.
De afgelopen weken heb ik het gevoel dat ik enkele kilo’s kwijt ben, maar mijn weegschaal loochent dat. Mijn dochter zei me enkele dagen geleden dat het misschien komt doordat er iets van mijn hart is gevallen… Zij heeft gelijk, ik voel me vrij en luchtig, ik voel me blij en gelukkig!
Daar sta ik!
Waar wil ik naartoe? Gewoon maar verder op de duidelijk ingeslagen weg, de weg die ik eigenlijk al jaren aan het volgen ben, maar waarvan ik me nu hoe langer hoe meer bewust ben dat het niet het makkelijkste pad is, maar wel het meest vruchtbare en levengevende; mijn eigen eigenzinnige pad volgen, me meer bewust van mijn innerlijke kracht en die aanwenden om mooie dingen te maken en naar buiten te brengen om anderen blij te maken…
Om mij te sterken wil ik ervaringen en mensen opzoeken die mijn innerlijke kracht versterken: ik wil dus naar Brisy, naar het vervolg van deze cursus en als ik zo doorga, kan ik over enkele jaren de wereld aan 😉